Juvia/Natsu

Wpatrywała się w niego nieco zaskoczona i zmartwiona, ale kiedy lekko się uśmiechnął westchnęła. Przytaknęła na jego prośbę i poprowadziła go na trawnik. Uklęknęła za Grayem i przyjrzała się wielkiemu siniakowi na jego plecach. Wyglądało to naprawdę paskudnie, widziała też bliznę po tamtej walce. Na to wspomnienie mimowolnie drgnęła, ale otrząsnęła się z zamyślenia. Mag wytworzył trochę lodu, który Juvia zawinęła w szmatkę, którą podała jej Mira i zaczęła lekko obkładać zimnym okładem plecy chłopaka.
- Dlaczego nie chcesz, aby te siniaki zniknęły, Gray-sama? - odważyła się w końcu zapytać.
Natsu obudził się kilka godzin później. Od razu zauważył, że Lucy nie ma z nim, ale usłyszał szum wody, więc uznał, że musi brać prysznic. Niechętnie podniósł się do siadu i oparł o framugę łóżka. Happy dalej leżał zwinięty w kulkę w nogach łóżka, gdzie musiał się ułożyć zanim zasnęli. Natsu chwilę patrzył na przyjaciela, a potem za okno. To nie był jego pierwszy koszmar od końca bitwy, ale nie chciał nikomu o tym mówić. Co prawda Happy na pewno zauważył i martwił się, ale o nic nie pytał. Z Lucy jednak mógł być większy problem...

Natsu/Juvia

Gdy Lucy wyszła z łazienki, odwrócił głowę w jej stronę i uśmiechnął się, mając nadzieję, że nieco ją to uspokoi.
- Tak, wiesz, że twoje łóżko jest najlepsze - odparł, starając się brzmieć jak najbardziej entuzjastycznie. Mimo to, zapadła cisza, a blondynka odezwała się po kilku chwilach. Westchnął i spuścił wzrok na swoje dłonie, a potem znowu za okno. Milczał na tyle długo, że chyba już myślała, że nic nie powie.
- Wszystko płonęło, a dookoła była krew. Ja byłem we krwi, miałem ją wszędzie, na twarzy, na rękach... A ja... Nie byłem sobą. Znaczy, to byłem ja, ale... W innej formie - poczuł, że strach zaciska mu gardło, więc odruchowo odnalazł dłoń Lucy i złapał ją. - Widziałem ciebie, na ziemi, nieruchomą i... Czułem, że to wszystko moja wina. Że cię skrzywdziłem. - dokończył cicho.
Juvia przygryzła lekko dolną wargę i pokiwała głową ze zrozumieniem.
- Juvia rozumie. I Gray-sama zawsze wygląda dla Juvii dobrze, Juvia się tylko martwi. - westchnęła w odpowiedzi i ostrożnie przejechała palcami po plecach chłopaka.
- Juvia też nie prosiła o pomoc Wendy ze swoją raną i blizną - przyznała po chwili.

Juvia/Natsu

Niebieskowłosa zacisnęła lekko usta, ciesząc się tym, jak przyjemna jest skóra chłopaka w dotyku. Czasami naprawdę żałowała, że nie mogła być z nim na poważnie i móc po prostu go tak dotykać. Wyrwała się jednak z zamyślenia i wróciła do przykładania lodu.
- Z bardzo podobnego powodu, Juvia chce pamiętać to, co wtedy zrobiła. Że była wtedy odważna. - wzruszyła ramionami.
Dragneel przełknął głośno ślinę i położył swoją dłoń na jej dłoni, która leżała mu na sercu. Był szczęśliwy, że Lucy nie widzi w nim potwora. Jasne, traktowała go do tej pory normalnie, ale wiedział, że ją też zaskoczyły te wszystkie informacje. To ona nadpisała księgę END-a, widziała jej treść...
- Wtedy, kiedy myślałem, że cię straciłem... Wiesz, wtedy gdyby nie Erza, skrzywdziłbym Graya. Jestem tego pewien, ja... Nigdy nie czułem jakiej złości. Nie chcę, żeby to kiedykolwiek się powtórzyło. Czasem po prostu myślę... Że sam już nie jestem pewien kim jest. - westchnął.

Juvia/Natsu

Kiedy nagle złapał jej dłoń, a potem ją pocałował, nie mogła powstrzymać mocnego rumieńca, który oblał jej policzki. Na chwilę zaniemówiła i dopiero gdy wstał, otrząsnęła się nieco. Przyjęła pomoc i uśmiechnęła się delikatnie.
- Oh, w porządku, jeśli tak chcesz. Chyba wszyscy dobrze sobie radzą... - odparła i rozejrzała się dookoła. Faktycznie, praca szła do przodu bardzo szybko, wszyscy byli bardzo zaangażowani i chcieli skończyć jak najszybciej.
Chłopak przymknął oczy i przytulił mocno Lucy. Cieszył się, że jest obok niego, cała i zdrowa, dodatkowo tak bardzo go wspierała. Jej słowa i obecności były jak lekarstwo.
- Dziękuję, że jesteś, Luce. - mruknął po chwili. Rzadko jej to mówił. Zazwyczaj przecież dokuczał Lucy i denerwował ją swoim dziecinnym zachowaniem, ale nie wyobrażał sobie swojego życia bez niej i czasem nie umiał sobie nawet przypomnieć jak to było, zanim ją poznał.
Z lekkim uśmiechem odsunął się w końcu i przetarł zaspane oczy.
- Dobrze, chyba powinniśmy się już zbierać, dość czasu na użalanie się nad sobą. - oznajmił.

Juvia/Natsu

Juvia była naprawdę zaszokowana tym co się dzieje. Nie mogła uwierzyć, że spędzi ten czas ze swoim ukochanym, dodatkowo on to zaproponował i wszystko przygotował. Kiedy już siedzieli na kocu nad jeziorem, Gray zadał pytanie o jej przeszłość. Zmarszczyła brwi na chwilę, a potem westchnęła cicho.
- To nie jest specjalnie ciekawa historia... - przyznała. - Juvia wychowywała się w domu dziecka i nigdy nie znała swoich rodziców. Nie miała żadnych przyjaciół, bo aż spotkała ciebie, dookoła niej zawsze padał deszcz. - wzruszyła ramionami.
Natsu uśmiechnął się od razu na słowo "śniadanie", a kiedy Lucy zniknęła w kuchni, napotkał znaczące spojrzenie obudzonego już Happyego. Przewrócił oczami, po czym wstał i poszedł za przyjaciółką.
- Jasne. W końcu im szybciej to sprawdzisz tym lepiej. - zgodził się od razu.

Juvia/Natsu

Uśmiechnęła się lekko i pokręciła głową.
- Nie szkodzi, dzięki tobie i Fairy Tail jestem teraz szczęśliwa. - odparła, a potem spojrzała na to całe jedzenie, które Gray wyjął z koszyka.
- Woow. Gray-sama sam to przygotował? - zapytała zaskoczona.
Natsu zupełnie wyłączył się w momencie, gdy powóz ruszył. Bezwiednie opadł na kolana Lucy i zamknął oczy, starając się skupić na dłoni Lucy, która głaskała go po włosach, a nie tym jak bardzo trzęsło pojazdem. Po jakiś czasie dotarli na miejsce, a gdy tylko powóz się zatrzymał, Natsu wyskoczył z niego i przysiadł na ziemi, starając się dojść do siebie.

Juvia/Natsu

Była zaskoczona i nieco onieśmielona tym jak chłopak się postarał. Złapała za jedną z zapiekanek i ugryzła, po czym przyznała w duchu, że jest naprawdę dobra. Na jego słowa uniosła wzrok i pokręciła głową.
- Nic nie szkodzi, Gray-sama. Juvia cieszy się z każdego momentu, który możemy razem spędzić. - odparła i uśmiechnęła się wesoło. To prawda, czasem bywało jej bardzo przykro, że Gray ciągle ją odrzucał, ale każdego dnia budziła się z nową energią i zapominała o tym jak się czuła.
Natsu odetchnął głęboko i pokiwał głową.
- Tak, tak, daj mi chwilę. - odparł. Rzeczywiście, zajęło mu kilka minut, aż jego poczucie równowagi wróciło do normy. Wtedy podniósł się z ziemi i otrzepał spodnie.
- Dobrze, możemy ruszać. - oznajmił z uśmiechem. Udali się do magicznego sklepu, który faktycznie był niedaleko.

Juvia/Natsu

Gdy w końcu na nią spojrzał, zaczerwieniła się mimowolnie. Nie spodziewała się od niego takich słów, miała wrażenie, że to tylko kolejny jej sen i zaraz się obudzi. Aż miała ochotę się uszczypnąć.
- Juvia naprawdę bardzo to docenia. I jest bardzo szczęśliwa. - odparła i nieśmiało dotknęła jego ręki.
Różowowłosy rozejrzał się po sklepie, a potem przyjrzał się sprzedawcy nieco nieufnie. To nie tak, że wyglądał podejrzenie, Natsu po prostu był nieufny w stosunku do osób, które potencjalnie mogły zrobić cokolwiek Lucy. Na jego słowa, uśmiechnął się jednak i położył dłoń na jej ramieniu.
- Widzisz? Mówiłem, że warto spróbować. Ile potrzebuje pan czasu? - zwrócił się do sprzedawcy.