Cassie;Adrian
Dziewczyna wjechała właśnie do jakiegoś miasta. Nie mogła uwierzyć, że już tyle czasu minęło odkąd ta cała apokalipsa się zaczęła. Wyjęła mapę że schowka, po czym rozłożyła ją, nieco przy tym zwalniając. Musiała zorientować się, gdzie dokładnie jest, a potem kierować się na południe. Po chwili samochód najechał na jakąś śliską substancję, przez co Cassie straciła panowanie nad pojazdem i wjechała w słup uderzając głową o kierownicę. Jęknęła cicho czując krew spływającą po jej skroni, po czym powoli uniosła głowę. Próbowała otworzyć drzwi, ale ku jej nieszczęściu się zacięły.
-No dalej... -mruknęła cicho. W lusterku już mogła dostrzec kilku zombie zmierzających w jej stronę. Zapewne hałas je przyciągnął. Przegramoliła się na drugie siedzenie, ale kolejne drzwi ani drgnęły. Kiedy jeden zombiak rzucił się na szybę momentalnie odskoczyła.
Adrian znalazł kilka paczek chipsów oraz zupek instant, więc wrzucił je do plecaka. Przy ladzie, gdzie stały kasy fiskalne zauważył jeszcze butelkę czerwonego wina, więc również ją zabrał. Słysząc jakiś hałas w pomieszczeniu służbowym, znieruchomiał. Chwycił pistolet zza pasa, po czym ruszył powoli w tamtym kierunku. Powoli uchylił drzwi i rozejrzał się. Może to było po prostu jakieś zwierzę? Gdyby to był jeden z tych stworów to raczej rzuciłby się na chłopaka od razu.
-Wyjdź z rękoma w górze, a nic ci się nie stanie - odparł po chwili. Po chwili usłyszał jakiś hałas z zewnątrz, więc przeklnął pod nosem. Zaraz będą tu mieli niezłe towarzystwo.

Cassie;Adrian

Brunetka rozejrzała się nerwowo w poszukiwaniu drogi ucieczki, aż w końcu wpadła na pewien pomysł. Nacisnęła guzik od otworzenia otworu na dachu, po czym chwyciła swoją torbę i podciągnęła się, przeciskając przy tym przez prostokątną dziurę. Zombie już oblegały auto, więc teraz musiała pomyśleć jak wydostać się z tego bagna. Chyba nie było innego wyjścia, jak po prostu przedrzeć się przez nich siłą. Wycelowała, a później przestrzeliła dwóm z nich czaszkę i zeskoczyła z samochodu. Poczuła nieprzyjemny ból w kostkach, ale wiedziała, że teraz nie pora na rozczulanie się nad sobą. Spostrzegła drabinę pożarową, więc od razu do niej ruszyła. Wspięła się na pierwsze pięć szczebli, gdy po chwili metalowa drabina zachwiała się i część z niej zaczęła się rozpadać. Krzyknęła, kiedy lekko się odchyliła. Jeszcze chwila, a wylądowałaby na chodniku, w łapach tych krwiożerczych potworów. Wiedziała, że to była tylko kwestia czasu, aż ostatnie śrubki się odkręcą.
Adrian odetchnął cicho, widząc jakąś dziewczynę, po czym przewrócił oczami.
-Mało brakowało, a odstrzeliłbym ci głowę - mruknął opuszczając broń.
-I dla twojej wiadomości umiem posługiwać się bronią - odparł, po czym otworzył drzwi pomieszczenia służbowego na oścież.
-To dziewczyna, mam nadzieję, że nieszkodliwa - zwrócił się do kumpla, a później zerknął na nieznajomą znacząco. Słysząc czyjś krzyk, zmarszczył mocno brwi.
-Co tam się dzieje? - próbował coś dostrzec z okna, ale niestety nie miał, aż takiego zasięgu.