Clara;Adrien

Dziewczyna już od rana była na nogach. Nie mogła uwierzyć, że niedługo jej siostra wyjdzie za mąż i możliwe, że opuści ją, pałac i całą Marsylię. Westchnęła cicho i opuściła swoją komnatę kierując się do sali jadalnej. Kiedy tam dotarła zauważyła siedzącego przy stole, starszego mężczyznę, który niecierpliwie stukał palcem w kielich z winem.
-Dzień dobry ojcze - powiedziała łagodnie i zajęła miejsce poprawiając sobie kremową sukienkę.
-A gdzie twoja siostra? W takim dniu nie powinna się spóźniać - mruknął pod nosem upijając łyka alkoholu.
-Na pewno niedługo się zjawi... - odpowiedziała dziewczyna uśmiechając się słabo.
Adrien przez całą drogę do Marsylii wpatrywał się w nieduże okno powozu. Niedługo miał poznać swoją przyszłą żonę, która została mu przypisana wiele lat temu. Nie miał pojęcia jak wygląda, jaka jest... Wiedział jednak, że to jego obowiązek i dla dobra królestwa musiał się z nią ożenić. Z zamyślenia wyrwał ją dopiero głos jego doradcy i przyjaciela.
-Myślę o swojej przyszłej żonie mój przyjacielu - odparł z lekka rozbawiony i oparł się wygodnie.
-Niby to tylko małżeństwo ale... Szczerze mówiąc jestem przerażony - dodał i przeczesał swoje włosy.
Chwilę później przejechali przez bramy miasta i niedługo potem byli już u bram zamku, w którym mieszkała rodzina królewska. Alan - bo tak miał na imię woźnica, zszedł z konia a potem otworzył drzwi od powozu. Adrien odetchnął po czym wysiadł i przeciągnął się rozprostując kości po naprawdę długiej podróży.

Clara;Adrien

Po zjedzeniu śniadania, Clara odprowadziła ojca wzrokiem po czym spojrzała na siostrę.
-Dobrze się czujesz? Wyglądasz blado - zapytała łagodnie i podniosła się z krzesła, a potem podeszła do Nancy i położyła dłonie na jej ramionach.
-Denerwujesz się, co? - mruknęła uśmiechając się słabo.
Adrien spojrzał na budowlę i przytaknął Nicholasowi.
-Rzeczywiście piękny - powiedział.
Po chwili drzwi od zamku się otworzyły i przywitała ich służba oraz doradca króla Victora.
-Nie spodziewaliśmy się tak wcześnie waszej wysokości. Komnaty są już przyszykowane, więc proszę się na początek tam udać. Audiencja u króla odbędzie się niebawem - powiedział mężczyzna. Adrien skinął głową i podziękował, a potem udał się za służkami do komnaty aby się trochę odświeżyć.
-Myślisz, że długo będziemy musieli czekać? - zapytał Nicholasa.

Clara;Adrien

Dziewczyna uśmiechnęła się słabo i westchnęła.
-Nawet nie wyobrażam sobie przez co musisz przechodzić - powiedziała delikatnie masując jej ramiona.
-Ale może nie będzie tak źle? Może... Trafi ci się przystojny i mądry książę? - dodała próbując jakoś ją pocieszyć. Po chwili usłyszały chrząknięcie i ujrzały przed sobą Clementa, który był doradcą króla.
-Przepraszam, że przeszkadzam ale właśnie przybył książę Adrien Moliere i Dijon. Król zapowiedział niedługo audiencję więc radzę się przygotować - odparł na co Clara przewróciła oczami. Przecież były przygotowane.
Adrien skinął głową, a potem wszedł do swojej komnaty. Była bardzo przestronna. Odświeżył się trochę a potem podszedł do okna i uśmiechnął się. Marsylia była przepiękna.

Clara;Adrien

Clara uśmiechnęła się pocieszająco do siostry i odetchnęła cicho gdy tylko opuściła salę. Wiedziała, że taki ślub ją też niedługo czeka i już teraz bardzo się bała. Poszła do swojej komnaty i odświeżyła się jeszcze przed audiencją, a potem skierowała się do sali tronowej. Na szczęście kiedy weszła do środka audiencja jeszcze się nie rozpoczęła więc spokojnym krokiem podeszła do trzech ozdobnych krzeseł i przysiadła na jednym z nich obok siedzącego na samym środku ojca czekając na rozwój wydarzeń.
Adrien obserwował otoczenie, aż do jego komnaty zapukał doradca króla i oznajmił, że audiencja niedługo się rozpocznie. Odetchnął więc głęboko i upił łyk wody, a potem skierował się do sali tronowej. Jego przyjaciel już na niego czekał. Skinął do niego głową, po czym uchylił dwuskrzydłowe drzwi i oboje weszli do środka.
-Wasza królewska mość - odezwał się i skłonił przed królem.
-Nazywam się Adrien Moliere i jak już wiesz przybyłem daleką podróż aby poprosić o rękę jedną z twych córek - dodał i zerknął najpierw na jedną ciemnowłosą dziewczynę, a potem na drugą. Zastanawiał się którą z nich będzie musiał poślubić. Obie były oszałamiająco piękne.

Clara;Adrien

Chłopak uśmiechnął się lekko kiedy król podszedł bliżej z jego przyszłą żoną. Delikatnie ujął dłoń dziewczyny i czule ucałował jej wierzch.
-Niezmiernie miło mi cię poznać moja pani. Wyglądasz olśniewająco - odparł łagodnie i się wyprostował.
-Ślub odbędzie się za trzy dni. W międzyczasie, córko pokaż proszę księciu nasz zamek. O ile nie jest zmęczony - powiedział król i zerknął na Adriana.
-Nie, ależ skąd. Chętnie potowarzyszę księżniczce. Będziemy mieli okazję się trochę lepiej poznać - mruknął i uśmiechnął się pokrzepiająco w stronę brunetki.
Clara w tym czasie przysłuchiwała się wymianie zdań cierpliwie, aż w końcu nie wytrzymała i podeszła bliżej.
-Ah tak... To moja druga córka, Clara. - przedstawił ją król, na co dziewczyna delikatnie się skłoniła.
-Musiałam wiedzieć za kogo wyjdzie moja siostra - mruknęła i zmierzyła księcia wzrokiem od stóp do głów, a potem za pomocą czarów przesłała siostrze informację telepatyczną "Mówiłam, że będzie przystojny". Potem przeniosła wzrok na chłopaka stojącego obok księcia zastanawiając się kim jest. Adrien odchrząknął i dotknął ramienia Nicolasa.
-To jest Nicolas, mój doradca. I on na pewno też potrzebuję towarzystwa, kiedy ja będę z Nancy - odezwał się, na co Clara się rozpromieniła.
-Oh ja nie mam nic do roboty - zaśmiała się.

Clara;Adrien

Dziewczyna uśmiechnęła się delikatnie i ujęła dłoń Nicolasa po czym oboje opuścili salę tronową ruszając korytarzami zamku.
-A więc przyszły mąż mojej siostry... Jaki on jest? Długo już służysz u jego boku? - zapytała uważnie przyglądając się chłopakowi. Martwiła się czy Nancy będzie miała z nim dobrze czy też wręcz przeciwnie.
Adrien skinął głową i ruszył za księżniczką, a gdy znalazł się obok niej wyciągnął w jej kierunku swoje ramię.
-Mogę prosić? - zapytał lekko się uśmiechając. Kiedy Nancy ujęła jego ramię ruszyli zwiedzać zamek.
-Pięknie tu. Zapewne latem jeszcze piękniej - odezwał się zerkając na krajobraz za oknem.
-Pewnie jesteś bardzo zestresowana tym wszystkim, prawda? -mruknął.