Klaus/Lukrecja

Westchnął i pokręcił głową.
- Pięćset lat temu, gdy zakładałem to miasto pojawił się tutaj i spalił jego połowę. Musieliśmy uciekać - dodał. Kiedy poczuł dłoń na swoim ramieniu zerknął na dziewczynę, a potem wstał.
- Nie ważne. To było dawno temu - mruknął, wkładając dłonie do kieszeni.
Dziewczyna roześmiała się i pokręciła głową.
- Nie idzie ci wcale źle - odparła rozbawiona.

Klaus/Lukrecja

Chłopak pokręcił głową.
- Powinien nie żyć. W końcu sam wbiłem mu kołek w serce. Ale z nim nigdy nic nie wiadomo. Jeżeli znalazła się jakaś wiedźma, która go wskrzesiła, to wcale nie będę zdziwiony - mruknął.
Dziewczyna roześmiała się i pokiwała głową.
- Nie ma za co. To ja dziękuję - odparła i zerknęła mu w oczy. Była praktycznie pewna co do tego, z jakiej rodziny pochodził Chase.

Klaus/Lukrecja

Chłopak spojrzał na dziewczynę i westchnął.
- Nie uważam by mogło być gorsze, ale opowiadaj - odparł, przyglądając się jej uważnie. Dawno nikomu nie mówił tyle o sobie. To było dziwne.
Dziewczyna poczuła się jakoś nieswojo gdy był tak blisko, więc cofnęła się o krok i pokiwała głową.
- Tak, Nik ma sporą kolekcję alkoholi w barku - odparła wskazując na odpowiednie miejsce.

Klaus/Lukrecja

Chłopak zamrugał parę razy zaskoczony i rozejrzał się. Domyślił się, że dziewczyna pokazuje mi swoje dzieciństwo. Nic nie powiedział. Wolał się nie odzywać. Spojrzał na rodzinę i przyglądał się wszystkiemu uważnie.
Blondynka uśmiechnęła się lekko.
- Szampan. Jak to mawia Nik, nie doceniam smaków alkoholi - odparła rozbawiona. Kiedy chłopak wlał jej kieliszek, upiła sporego łyka. Jako wampir nie dotyczyło jej coś takiego jak bycie pijanym czy kac.

Klaus/Lukrecja

Chłopak zamrugał parę razy gdy wrócili do rzeczywistości. Odetchnął i zerknął na Norę. Wiedział, że to dla niej trudne, jednak nie wiedział co ma powiedzieć, ponieważ nie robiło to na nim aż takiego wrażenia. Za wiele w życiu widział i przeszedł.
- Powinniśmy wracać - stwierdził, po czym złapał ją za rękę i pociągnął do środka.
Dziewczyna zaśmiała się i przewróciła oczami.
- Nie wiem. O to żeby wszystko się jakoś ułożyło - odparła i upiła łyk szampana.

Klaus/Lukrecja

Chłopak poszedł za wilkołakiem i rozmawiał z nim o kwestiach terytorium i innych głupotach. Myślał o tym co Nora mu pokazała. Jednak nie chciał się tym przejmować. Ani mówić jej, że przez tysiąc lat potrafił być taki jak Marcel.
Dziewczyna pokiwała głową i dokończyła kieliszek.
- Dobrze. Tylko uważajcie na siebie - odparła rozbawiona i odstawiła kieliszek na bok.
- W nocy, w lesie mogą kryć się potwory - dodała unosząc brew do góry.

Klaus/Lukrecja

Chłopak zauważył, że wilki zaczynają się powoli zbierać. W sumie to trochę się cieszył. Miał dosyć ich obecności i chciał się już położyć. Rozmowa z Norą zepsuła mu nastrój. Nagle zatrzymał się widząc swoją siostrę z Chase'em. Przyglądał się jej ze skrzyżowanymi na piersi rękami i nie spuszczał wzroku z tej dwójki.
Dziewczyna pokręciła głową i westchnęła.
- Nie jesteś straszny - odparła rozbawiona. Poczuła na sobie niezbyt przyjemny wzrok i spojrzała w bok, a widząc Klausa westchnęła.

Klaus/Lukrecja

Kiedy wszystkie wilki opuściły ich dom, zbliżył się do siostry.
- Siostro, czy ten kundel ci się naprzykrza? - zapytał, mrużąc powieki. Dziewczyna zadrżała i zagryzła lekko dolną wargę.
- Nie, wcale...
- Mam mu skręcić kark jak Aidenowi? - dodał, unosząc brew. Lucy zesztywniała i zacisnęła zęby.
- Nik, błagam cię daj spokój. To, że ten chłopak jest do niego podobny, to nic nie znaczy. Poza tym zabijając go narazisz się na stratę sprzymierzeńców - odparła cicho.
- On nie jest podobny, jest identyczny. To jego potomek siostrzyczko. I pamiętaj, że kochanie tej rodziny nie przynosi ci nic dobrego - mruknął, po czym poszedł do siebie. Blondynka westchnęła i potarła kark. Czyli jej przypuszczenia się potwierdziły. Chase był potomkiem jej dawnego ukochanego Aidena, którego Klaus zabił za zdradę oraz miłość do jego ukochanej siostry. Lucy poszła do siebie, wzięła prysznic, a potem się położyła.