Caleb/Grace

Chłopak pokiwał głową.
- Owszem. Urodziłem się tutaj i wychowałem. Potem wyjechałem na pewien czas, ale od dłuższego znów tu mieszkam - odparł.
- A ty? - zapytał.
Dziewczyna spojrzała niepewnie na jego rękę, a potem w końcu podała mu swoją, tylko zdrową.
- Grace - odparła. Szybko go jednak puściła. Rzadko dotykała ludzi, głównie przez to, że mogli uznać za dziwne to, że jej skóra jest tak zimna jakby była martwa. Bo w pewnym sensie była.

Caleb/Grace

Uniósł brew i przyjrzał się jej dokładnie.
- Dlaczego? Nie możesz sobie znaleźć miejsca na ziemi? - odparł nieco zaskoczony.
- Wiesz, Nowy Jork jest cudowny. Dużo podróżowałem, ale zawsze tu wracałem - dodał.
Dziewczyna westchnęła i spojrzała na nie.
- Ładne. Zresztą jak wszystko z tamtej epoki. Ludzie tego nie doceniają - mruknęła krzyżując ręce na piersi.

Caleb/Grace

Pokiwał lekko głową.
- Tak, w sumie to... To jest całkiem fajne. Można zwiedzić cały świat i odkryć wiele miejsc - stwierdził. Spojrzał na zegarek, powoli robiło się późno. Ale jemu to odpowiadało, uwielbiał noce. To było naturalne.
Dziewczyna podeszła trochę bliżej i dotknęła pozytywki.
- Tak. Ciekawe - odparła cicho. Przypominała jej trochę tą pozytywkę, którą miała kiedyś po matce. Ale to nie była ona, bo kiedy została wampirem i wróciła do domu, a ojciec wyklął ją i próbował zabić, to roztrzaskał ją na kawałeczki.

Caleb/Grace

Chłopak usiadł obok Nory i przyglądał się jej chwilę.
- Wyglądasz jakbyś się czymś przejmowała - odezwał się po chwili.
- Wszystko jest okej? - zapytał.
Dziewczyna pokiwała lekko głową.
- T-tak, jest... Jest piękna - odparła po chwili i odsunęła się nieco. Dziwnie się czuła. Nie umiała określić o co chodzi, ale coś ją niepokoiło w tym chłopaku.

Caleb/Grace

Chłopak pokręcił lekko głową.
- A co jeżeli chcę zaprzątać sobie tym głowę? - odparł rozbawiony i dotknął lekko jej ręki.
- Polubiłem cię - dodał uśmiechając się lekko.
Dziewczyna zamrugała parę razy zaskoczona.
- Ja... Dziękuję, ale nie mogę tego przyjąć - odparła zaskoczona.
- Prawie cię nie znam - dodała.

Caleb/Grace

Chłopak zaśmiał się i wzruszył ramionami.
- Czasami kogoś widzisz, poznajesz i wiesz, że może być dla ciebie dobrym przyjacielem. Albo chociaż znajomym. I już go lubisz - odparł rozbawiony.
Dziewczyna westchnęła i zagryzła lekko dolną wargę.
- Dziękuję - odparła po chwili i schowała pozytywkę do torby.
- Powinnam już iść - stwierdziła widząc, że powoli się ściemnia.

Caleb/Grace

Chłopak uniósł brew i skrzyżował ręce na piersi.
- Skąd możesz to wiedzieć? Na razie myślę, że możemy się dogadać - odparł rozbawiony, przyglądając się jej dokładnie.
Blondynka pokiwała lekko głową.
- Dzięki - odparła, a potem schowała kartkę i wyszła ze sklepu. To wszystko było dziwne i wolała już o tym nie myśleć. Ruszyła powolnym krokiem w stronę swojego mieszkania.

Caleb/Grace

Chłopak pokiwał głową, a potem wyjął z kieszeni jaką kartkę i długopis, a następnie zapisał swój numer.
- Dobrze, ale gdybyś zmieniła zdanie... Zadzwoń - odparł i podał jej kartkę, po czym uśmiechnął się leciutko.
Dziewczyna chyba trochę się zgubiła. Nowy Jork był ogromny, a ona znała jego plan sprzed jakiś pięćdziesięciu lat, więc ciężko jej było się tutaj odnaleźć. Weszła w kolejny ślepy zaułek i zaklęła, po czym wyjęła telefon i szukała numeru do Caleba.