Caleb/Grace

Uniósł brwi i zaśmiał się pod nosem.
- Zależy co dokładnie masz na myśli - odparł zbierając wszystko do apteczki.
- Musisz być konkretniejszy - dodał - Lubi wiele rzeczy i czynności - dodał.
Dziewczyna przewróciła oczami.
- Nie jestem głupia. Caleb bardzo cię lubi. Widzę jak na ciebie patrzy kiedy ty tego nie widzisz. I widzę też jak cię unika kiedy ty zdajesz sobie sprawę z jego obecności. Robi to bo mu na tobie zależy, ale go odrzuciłaś, więc jest zbyt dumny żeby się przyznać do czegokolwiek co czuje - odparła.

Caleb/Grace

Chłopak zamyślił się na chwilę.
- Lubił morza i oceany, szczególnie podziwiać je w nocy. I gwiazdy. Sporo pije alkoholu. Nie lubił za to głośnej muzyki, ale i tak chodzi do klubów. Lubi chodzić na spacery, w jakieś odosobnione miejsca. Jeżeli chodzi o jedzenie, to wampiry go nie potrzebują, a ona nawet go specjalnie nie lubi - odparł.
- Lubi kwiaty, ale tylko lilie i kwitnące wiśnie. Dlatego pokochała Japonię w porze wiosennej - dodał.
Dziewczyna pokręciła lekko głową.
- Ta sytuacja nie różni się nijak od tej, którą mam ja i Shane. Skoro udzielasz mi rad, powinnaś sama się do nich stosować. A Caleb ma naprawdę gdzieś jakiekolwiek niebezpieczeństwo. Skończyłby do wulkanu za kimś, na kim mu zależy. Kiedy jego matka chorowała co dwa dni jeździł konno po leki dla niej. Nawet w zamiecie i ze złamaną ręką - mruknęła.
- Daj mu szansę - dodał.

Caleb/Grace

Chłopak pokiwał tylko głową, a potem przeciągnął się i rozejrzał po mieszkaniu. Dawno nie miał tu gości, ale w sumie miło było w końcu z kimś pogadać.
Grace zamrugała parę razy i powoli pokiwała głową.
- Pewnie - odparła, a potem odeszli kawałek na bok.
- Wszystko dobrze? Jak się czujesz? - zapytała zagryzając lekko dolną wargę.

Caleb/Grace

Chłopak spojrzał na Norę i pokiwał głową.
- Tak, będzie okej. Trzeba dbać żeby nie wdało się zakażenie, ale rana nie jest aż tak poważna - odparł i uśmiechnął się słabo.
- Nie musisz się martwić - dodał.
Dziewczyna pokiwała powoli głową na odpowiedź o jego stanie zdrowia. Potem wytrzeszczyła oczy i spojrzała na niego zaskoczona.
- Shane... Ja... Nie wiem. No i nie wiem czy wyjście gdzieś jest teraz bezpieczne, powinniśmy raczej pomyśleć o tym jak uciec z miasta... - odparła po chwili krzyżując ręce na piersi.
- Ale... Może kiedy to się uspokoi... - dodała zagryzając lekko dolną wargę.

Caleb/Grace

Chłopak uśmiechnął się lekko i poklepał miejsce na kanapie.
- Chodź, siadaj - odparł łagodnie.
- Nie musisz dziękować - dodał.
Dziewczyna zagryzła wargi i westchnęła.
- Naprawdę sama nie wiem - odparła cicho.

Caleb/Grace

Chłopak pokręcił głową i uśmiechnął się słabo.
- Nie przeszkadzasz. I tak nic nie robię - odparł rozbawiony i przyjrzał się jej.
- Wiesz, ja też tobie dziękuję. Pomogłaś Gracie i doceniam to - dodał.
Dziewczyna zaśmiała się cicho i westchnęła.
- No... No dobrze. Niech będzie - odparła w końcu.

Caleb/Grace

Chłopak pokiwał lekko głową i uśmiechnął się.
- Wiem. Już mu dziękowałem. Ale tobie też powinienem - odparł i westchnął.
- Jedynie przykro mi, że przez to możecie mieć kłopoty - dodał.
Dziewczyna zamrugała parę razy i skinęła głową. Dziwnie się czuła gdy ją przytulał.
- To dobrze - odparła, a potem odsunęła się od niego.