Grace

Dziewczyna nie odzywała się ani słowem dopóki nie opuścili siedziby łowców. Nie wierzyła, że udało im się wyjść tak łatwo, ale bardzo martwiła się o Shane'a. Cholera. Znów zaczęło jej na kimś zależeć. W końcu dziewczyny zatrzymały się na jakieś ławce. Grace opadła na ławkę i położyła dłoń na gojącej się ranie.
- D-dzięki za ratunek - odezwała się w końcu.

Caleb/Grace

Chłopak nie mógł już wytrzymać i ruszył gdzieś przed siebie. Nie wiedział co miał zrobić, umierał ze zmartwienia.
Dziewczyna spojrzała na kartkę i wytrzeszczyła oczy. Zacisnęła zęby, a potem pokręciła głową.
- Kurwa. Cholera. Wiedziałam, że powinnam wrócić do Londynu i zabrać ze sobą Caleba jak tylko zobaczyłam Lucasa w klubie - warknęła sama do siebie, a potem schowała kartkę do kieszeni.

Grace/Caleb

Dziewczyna pokiwała głową na pytanie dziewczyny.
- Tak. To mój najlepszy przyjaciel - odparła. Nagle zauważyła Shane'a. Spojrzała na niego zaskoczona, a potem zerknęła na miejsce nad jego biodrem.
- Mi nic nie jest, ale ty jesteś ranny! Trzeba ci to jak najszybciej opatrzyć i... - nim zdążyła coś powiedzieć usłyszała swoje imię, a gdy się obróciła, zauważyła biegnącego w ich stronę Caleba. Wstała z ławki z lekkim trudem. Caleb podbiegł do nich i mocno przytulił przyjaciółkę.
- Tak się cieszę, że żyjesz - mruknął.
- Nie do końca, ale jestem tu - zaśmiała się słabo, a potem odsunęła się nieco i zerknęła na Shane'a - Pomożesz mu. Jesteś lekarzem. Proszę - poprosiła. Caleb zgodził się i postanowili pójść do jego mieszkania.

Caleb/Grace

Chłopak zaśmiał się pod nosem i pokręcił głową.
- Raczej nie. Ale podejrzewam, że trzeba będzie szyć - odparł, otwierając drzwi do mieszkania - Gracie, pomóż mu dojść do kanapy - poprosił przyjaciółkę, a sam poszedł po apteczkę do łazienki. Grace tak że zrobiła, a wtedy wrócił Caleb.
- Nie wiem czy chcecie na to patrzeć - stwierdził. Blondynka chwilę przyglądała się chłopakom, ale potem westchnęła i przeniosła się do kuchni. Wolała nie ryzykować i nie siedzieć tam patrząc na krew. Szczególnie, że musiała się napić, więc wyjęła torebkę z lodówki i wlała ją do szklanki. Jej rana prawie się zagoiła. To był duży plus bycia wampirem. Zazwyczaj zostawały blizny, ale rany goiły się błyskawicznie.

Caleb/Grace

Chłopak pokiwał głową, a potem założył rękawiczki i wziął wszystko co mu potrzebne. Najpierw dokładnie oczyścił ranę wodą utlenioną, potem wyczyścił ją z zaschniętej krwi, po czym westchnął.
- Przykro mi, że nie mam znieczulenia. Będzie boleć - ostrzegł, po czym zaczął zszywać mu ranę. Milczał jakiś czas.
- Dzięki. Że ją uratowałeś - odezwał się w końcu, dokładnie zszywając skórę.
Dziewczyna zamrugała parę razy i wzięła łyka ze szklanki.
- Nie wiem. Może. Ale nie uważam, żebym była dobrą dziewczyną dla niego - odparła i uśmiechnęła się słabo.

Caleb/Grace

Chłopak pokiwał powoli głową.
- Widzę. I ciesze się, że ktoś się o nią troszczy oprócz mnie. Ale wiele jeszcze o niej nie wiesz i wcale nie będzie ci tak łatwo - powiedział szczerze.
Dziewczyna westchnęła.
- To fajny chłopak. Powinien znaleźć sobie normalną dziewczynę, która nie ma ponad dwustu lat, nie pije krwi i której nie prześladuje jej chory braciszek - zaśmiała się pod nosem.
- I takiej bez mnóstwa urazów na psychice - dodała.

Caleb/Grace

Chłopak pokręcił głową.
- Jeszcze chwila - odparł, a potem zakończył szycie i uciął nić chirurgiczną. Zakleił ranę opatrunkiem, a potem wszystko obandażował.
- Okej. Trzeba to przemywać i zmieniać opatrunek, ale powinno być okej - oznajmił i spojrzał na Shane'a - Co do Gracie... Mogę ci tylko życzyć powodzenia. Ale jeżeli ją skrzywdzisz, ja skrzywdzę ciebie - dodał.
Dziewczyna pokręciła lekko głową.
- W takim razie powinien znaleźć sobie kogoś wśród łowców. Chodzi o to, że przy mnie będzie się marnował. Nie chcę żeby tracił czas na rozwiązywanie moich problemów emocjonalnych - odparła i dokończyła szklankę z krwią, a potem umyła ją dokładnie i odstawiła.

Caleb/Gracie

Chłopak zaśmiał się i uścisnął jego dłoń.
- Nie ma sprawy. To naprawdę nic takiego. Brakuje mi pracy w szpitalu - odparł rozbawiony, po czym wyrzucił wszystkie zakrwawione chusteczki.
Dziewczyna westchnęła.
- Wiem. Ja też - mruknęła.
- Ale to trochę hipokryzja, nie uważasz? Dlaczego ty nie chcesz dać szansy Calebowi? - zapytała unosząc brew do góry.