Niklaus/Lukrecja

Cała "rozmowa ugodowa" zakończyła się tak, że w końcu Klaus się wkurzył i zaatakował Marcela, a po barze zaczęły latać stoły i krzesła. Jednym słowem rzeź. Ale negocjacja nigdy nie była dobrą stroną Nika, dla niego ważne było działanie. Najczęściej przez pięści, a jako niepokonany Klaus, pierwotny, nic mu nie groziło.
Dziewczyna przewróciła oczami i pokręciła głową. Słysząc o Marcelu uniosła brew.
- Marcel? Więc to on teraz włada miastem - mruknęła do siebie. Nie spodziewała się tego. Naprawdę.
- Dobra, słuchaj. Nie wiem za kogo mnie uważasz, ale przyjechałam tu za moimi chorymi braćmi, którzy porywają się z motyką na słońce, a wszelkie zasady jakie ten idiota Marcel tu wprowadził, interesują mnie tyle, co zeszłoroczny śnieg, także nie podskakuj szczeniaku - warknęła.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak rzucał podwładnymi Marcela o ściany, wyrywał im serca i bez problemu wbijał kołki, którymi były oderwane nogi od krzeseł. Ostatecznie w końcu dotarł do samego Marcela i przyparł go do ściany. Chciał coś zrobić, kiedy do bary wpadł jakiś inny wampir, który wyglądał na wściekłego.
Dziewczyna zaśmiała się i pokręciła głową.
- Ależ ty masz wielką dumę, bezczelne jak na takiego szczeniaka. Twierdzisz, że wiesz kim jestem, więc powinieneś wiedzieć, żeby ze mną nie zadzierać. Ty mnie nie zabijesz, a ja mogę oderwać ci głowę - warknęła.

Niklaus/Lukrecja

Marcel wyszarpnął się z uścisku Klausa. Dookoła było trochę krwi, Alex właśnie trzymał serce jakiegoś wampira.
- Więc to tak? Nie umiesz opanować wiedźm, więc zakazujesz im czarów. Żałosne - warknął bardzo kpiąco.
Dziewczyna przewróciła oczami i pokręciła głową.
- A uważasz, że wilkołaki są lepsze? To tacy sami zabójcy jak każdy wampir - warknęła - Mój brat był człowiekiem kiedy wilkołak poharatał mu ciało i rozszarpał na strzępy - dodała.
- I nie liczę na to żebyś był miły, ale czuj respekt przed starszą, doświadczoną i absolutnie nieśmiertelną pierwotną - dodała unosząc dumnie głowę.

Niklaus/Lukrecja

Uniósł dłonie w geście pomsty do nieba. Czy naprawdę nie obchodziło ich, że przed chwilą wymordował im pół baru? Serio? Przejmowali się jakimi wiedźmami. Pokręcił głową i wytarł krew z rąk koszulką jakiegoś martwego wampira, po czym wypił swoją whiskey i przyglądał się sytuacji, podobnie zrobił jego brat.
Dziewczyna nie wytrzymała i chwilę potem przyparła go z całej siły do murku budynku obok, wbijając mu paznokcie w szyję.
- Zamknij się dzieciaku i lepiej się wynoś, bo mogłabym cię zabić, ale mam dobry dzień i oszczędzę ci wyrwanie serca - syknęła mu w twarz, a jej kły momentalnie się pokazały.

Niklaus/Lukrecja

Westchnął, a potem razem z bratem opuścili bar i ruszyli w drogę powrotną do domu. Kłócili się, aż w końcu Klaus stwierdził, że musi jeszcze gdzieś iść i zostawił Alexa. Udał się do domu Nory. Nie wiedział czemu, ale przeczuwał, że to o nią chodziło. Poza tym - chciał się dowiedzieć więcej o dzielnicy. Poszedł pod jej dom, po czym zapukał.
Dziewczyna pokręciła głową z niedowierzaniem, a potem rzuciła chłopakiem o ziemię, po czym stanęła mu jeszcze szpilką na nogę.
- Znaj moją łaskę kundlu - warknęła, a potem ruszyła w stronę dawnego domu. Może któryś z braci postanowili wrócić do domu.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak widząc dziewczynę uśmiechnął się lekko.
- Nie bój się, nie przyszedłem cię skrzywdzić - odparł.
- Wiem, że to ty użyłaś dziś magii. Tak mi się wydaję. Ale to nie Marcel mnie wysłał. Nie skrzywdzę cię - dodał.
Dziewczyna wróciła do domu i była wściekła. Od dawna żaden wilkołak jej tak nie podskoczył. Wpadła do domu trzaskając drzwiami. Nagle z kuchni wyszedł Alex, a na jego widok dziewczyna stanęła jak wryta.
- Lucy, co tu robisz? - zapytał zaskoczony. Ona zaś podbiegła do niego, przytuliła, a potem uderzyła i poszła do siebie. Do swojego starego pokoju, od pięciuset lat nic się tam nie zmieniło, oprócz dużej ilości kurzu.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak wszedł do jej mieszkania i rozejrzał się, po czym opadł się o ścianę.
- No więc widzisz moja droga czarownico... To miasto przed laty należało do mnie, a po tym jak musiałem je opuścić, Marcel przejął kontrolę. To wcale mi się nie podoba, dlatego pragnę znów być królem tego miasta. Ale chciałbym dowiedzieć się więcej o tym jak to teraz tutaj wygląda. Polityka Marcela, jego zasady, ogólne życie. Potrzebuję cię byś mi to wyjaśniła - odparł w końcu.
Dziewczyna była zła na to co się stało, do tego miała ochotę rozszarpać Alexa i Klausa na strzępy. Wzięła prysznic, po czym przebrała się i wyszła z domu pobiegać po okolicznych bagnach. To zawsze ją odprężało, bieganie, wyrzucanie emocji.