Niklaus/Lukrecja

Chłopak zamrugał parę razy i dotknął swojego policzka. Był zaskoczony, dawno nikt czegoś takiego nie zrobił. Otrząsnął się szybko, po czym złapał ją za rękę.
- Chodź, zaprowadzę ci o pokoju - odparł i poprowadził do holu.
Dziewczyna wyprostowała się i zacisnęła zęby.
- NIK! - krzyknęła, ściskając szklankę tak, że pękła. Westchnęła i pokręciła głową, po czym zaczęła to sprzątać. Chłopak olał ją jednak i poszedł z Norą do pokoju.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak zaśmiał się i przewrócił oczami.
- Moja siostra zaczeka. Ma czas. Poza tym jest pewnie zła, więc wolę jeszcze poczekać - odparł rozbawiony.
- Potrzebujesz czegoś? - dodał - Tam jest łazienka - dodał wskazując na drzwi obok - Są pewnie jakieś ręczniki czy coś, a Lucy pożyczy ci jakieś ciuchy jak ją poproszę - stwierdził.
Dziewczyna westchnęła i przewróciła oczami.
- Jak zawsze - mruknęła - Nigdy nikogo nie słucha - dodała, po czym zmiotła resztę szkoła i wzięła torebkę z krwią z lodówki, po czym wlała to do szklanki.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak pokiwał lekko głową.
- Dobrze, to może faktycznie zejdę do Lucy. Jakby co będę na dole - odparł, po czym wyszedł z pokoju i zszedł na dół.
- Czego chcesz moja droga siostrzyczko - odezwał się wchodząc do kuchni. Zignorował chłopaka stojącego obok, patrząc na dawno nie widzianą Lucy z uśmiechem. Blondynka podeszła do niego, a potem po prostu rzuciła nim o ścianę.
- Idioto! Myślisz, że możesz tak sobie po prostu wracać do Nowego Orleanu i przejmować władzę bez konsultacji z kimkolwiek?  - warknęła. Klaus jęknął cicho, a potem zaśmiał się i wstał.
- Wybacz. A może powiesz mi kim jest twój wilczy przyjaciel? - spojrzał znacząco na chłopaka. Lucy westchnęła i skinęła głową.
- Ta, wilkołak. Ma do ciebie sprawę - mruknęła.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak skrzyżował ręce na piersi i powoli pokiwał głową w zamyśleniu.
- Nie wierzysz w możliwości mojej rodziny chłopcze - zaśmiał się, a potem westchnął.
- Poza tym nie jestem pewien czy chcę powrotu wilkołaków do miasta. To niesprawiedliwe, że musieliście je opuścić, ale także bardzo wygodne - dodał.
Lukrecja westchnęła i przysłuchiwała się rozmowie. To średnio jej się podobało. Bratanie się z kundlami.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak zmarszczył brwi, a potem uniósł je i pokręcił głową z niedowierzaniem.
- Nie wiem ile masz lat dzieciaku, ale na pewno nie masz pojęcia o mnie i o tym kim jestem oraz co zrobię kiedy zdobędę to miasto. A co do tego kogo sprowadzam do tego domu, to naprawdę nie twoja sprawa. Tak samo głupia może być moja siostra, która wpuściła tutaj wilkołaka, zapominając, że jestem porywczy i nie zawaham się przed poderżnięciem mu gardła - warknął.

Niklaus/Lukrecja

Chłopak przewrócił oczami, a potem westchnął pocierając skronie.
- Co on tu robił Lukrecjo? - odezwał się w końcu patrząc na siostrę spod byka. Dziewczyna przewróciła oczami i pokręciła głową.
- A co tu robi czarownica? - odgryzła się, a potem po prostu wyszła z kuchni i poszła do siebie. Klaus westchnął i potarł kark, po czym wyjął jakiś alkohol i nalał sobie do szklanki.

Niklaus

Chłopak zamrugał parę razy zaskoczony widząc Norę, po czym westchnął.
- Tak, jest spoko. Nie przejmuj się - odparł, po czym przyjrzał się jej ciału.
- Nie jest ci tak zimno? Zaraz mogę poprosić Lucy o jakieś ciuchy dla ciebie. Albo sam mogę ci coś dać - dodał po chwili.