Daniel/Gabriela

Zamrugał parę razy, a potem podjechał do niej powoli.
- Spokojnie mała, nie ma co się tak denerwować - stwierdził opierając się o barierki tak, że uwięził ją między sobą a barierką.
- Cześć Roxy - dodał widząc jej minę i uśmiechnął się szeroko.
Dziewczyna westchnęła i pokręciła głową.
- Nie lubię słońca - mruknęła, a potem spojrzała na niego.
- Okej, mam propozycję. Położymy się jeszcze na pół godziny do łóżka, a potem obiecuję, że wstanę - mruknęła po chwili.

Daniel/Gabriela

Chłopak zaśmiał się i pokręcił głową.
- Nie śledzę. Po prostu los chyba nas sobie przeznaczył - odparł rozbawiony i poczochrał jej włosy.
- I tak umiesz wiele fajnych rzeczy. Musisz tylko poćwiczyć przy tym salcie - dodał - Nie zrób sobie tylko krzywdy - dodał.
Dziewczyna uśmiechnęła się i pokiwała głową.
- Dobrze, niech tak będzie - odparła, a potem przysunęła się i do niego przytuliła.
- Jesteś super przyjacielem, wiesz? - dodała cicho.

Daniel/Gabriela

Chłopak spojrzał na nią i pokiwał głową.
- Słuchaj Roxy - zaczął i podjechał do niej bliżej, ale nie za blisko.
- Wczoraj mnie trochę spławiłaś, ale nie myśl, że nie zauważyłem, że nie odpowiedziałaś mi na pytanie. Dlaczego udajesz pustą? - odezwał się zaraz.
Dziewczyna pokręciła lekko głową i westchnęła.
- Nie, bo jak teraz zasnę będzie tylko gorzej. Ale chcę poleżeć - mruknęła. Była jeszcze trochę półprzytomna i nie kontaktowała tak do końca.
- Jesteś taki ciepły - dodała tuląc się do jego torsu.

Daniel/Gabriela

Chłopak westchnął i pokręcił głową, po czym podjechał do niej i dotknął jej ramienia.
- Nie jesteś. Przecież wiem. Rozmawiam z tobą teraz, patrzę na ciebie i widzę, że nie jesteś pusta. Ale w szkole... Jesteś zupełnie inna. Dlaczego udajesz kogoś kim nie jesteś? - odparł łagodnie patrząc jej prosto w oczu.
Dziewczyna roześmiała się cicho i przewróciła oczami.
- Nie traktuj mnie jak idiotki Austin - odparła rozbawiona.
- Ja nie jestem taka ciepła jak ty, bo ciągle mi zimno i mam zimną skórę. A ty zawsze jesteś taki ciepły - dodała po chwili.

Daniel/Gabriela

Chłopak pokiwał głową i złapał ją za rękę.
- Dobrze, w takim razie chodź - odparł i pociągnął ją do wyjścia. Potem zdjęli wrotki i wyszli z budynku, a następnie ruszyli w stronę parku, powoli spacerując.
Dziewczyna parsknęła śmiechem i poczochrała mu włosy.
- Bardzo - odparła rozbawiona i pstryknęła go lekko w czoło, po czym ziewnęła. Nigdy nie myślała o Austinie w takich kategoriach. Znali się od urodzenia, pamiętała jak ciągał ją za warkocze, jadł klej i płakał jak zabierali mu jego ulubiony kocyk. Zawsze był dla niej tylko kumplem. Nawet nie zauważyła kiedy tak wyrósł i zrobił się całkiem przystojny.

Daniel/Gabriela

Chłopak wysłuchał jej opowieści, a kiedy skończyła westchnął i pokręcił głową.
- Roxy... Jesteś piękną, mądrą i fajną dziewczyną i uważam, że zasługujesz na coś więcej niż fałszywe kumpele i Ryan, który nie oszukujmy się, niemądrzejszy to nie jest. Wiem, że nikt cię nie wyśmiewa, ale pomijając facetów lecących na twój tyłek to większość ludzi w szkole... Nie przepada za tobą - przyznał po chwili.
Dziewczyna przewróciła oczami i pstryknęła go w czoło jeszcze raz.
- Ty naprawdę to liczysz - mruknęła niezadowolona.
- Wolałabym tak zostać jeszcze długo - dodała cicho.

Daniel/Gabriela

Pokręcił głową i westchnął.
- Dobra Roxy, ja tylko mówię ci prawdę. Ryan jest tępy i klepie po tyłku dziewczyny jak nie patrzysz, a twoje tak zwane kumpele psioczą na ciebie gdy wyjdziesz z pokoju. Przemyśl to, bo taka dziewczyna jak ty nie musi udawać pustej - odparł po czym ruszył w przeciwną stronę.
Dziewczyna roześmiała się i pokiwała głową.
- Jak z tobą to bardzo chętnie - odparła wesoło i poczochrała mu włosy.
- Nie spalam pół nocy żeby napisać ten referat i i tak go nie skończyłam - burknela.

Daniel/Gabriela

Chłopak był trochę zdenerwowany. Ona... Nie była taka zła, była inteligentna i sympatyczna, ale to jak zachowywała się w szkole było okropne. Poza tym dawała się nabrać na tą fałszywą przyjaźń i miłość. To co powiedział było prawdą, szkoda, że tego nie zauważała.
Dziewczyna zerknęła na niego i zagryzła wargę.
- Wiem, ze mieliśmy iść na koktajl, ale możemy to przełożyć na jutro, proszę? W sumie to kiepsko się czuję i wolę poleżeć - mruknęła, a potem kichnęła i zakaszlała.