Rosemarie;Nathaniel
Dziewczyna zapłaciła za świeży chleb i warzywa, a kiedy już miała wracać zauważyła dość nieprzyjemną sytuację. Jeden ze sprzedawców trzymał małego chłopca za rękę krzycząc, że ten jest złodziejem, a potem mocno go uderzył. Rose aż się wzdrygnęła, a potem zmarszczyła brwi i podeszła bliżej widząc jak mężczyzna chce mu jeszcze przyłożyć.
-Zostaw go. Zapłacę.-powiedziała pomagając chłopcu wstać, a potem dała sprzedawcy pieniądze. Domagał się jeszcze jakiegoś odszkodowania, więc dała mu wszystko co miała, a potem zerknęła na rannego chłopca i westchnęła kucając przy nim. Delikatnie otarła mu krew z wargi, a potem dała mu bochenek chleba i kilka kupionych przez siebie warzyw.
Chłopak postanowił wyjść na świeże powietrze więc wziął jednego ze swoich koni i dosiadł go, a potem wyjechał na otwartą przestrzeń. Uwielbiał czuć ten wiatr we wlosach. W końcu zatrzymał się na polanie po czym zsiadł i dał zwierzęciu owies. Zawsze miał go ze sobą.

Rosemarie;Nathaniel
Dziewczyna uśmiechnęła się pod nosem, kiedy chłopiec podziękował, a potem wyprostowała się. Zerknęła jeszcze w swoją sakiewkę i westchnęła pod nosem. Będzie musiała chyba znaleźć sobie jakąś dodatkową robotę. Przeczesała dłonią włosy po czym odwróciła się i po chwili ktoś na nią wpadł tak, że się przewróciła i całe jedzenie wypadło jej z koszyka. Jęknęła i obejrzała się za tamtym gościem, który nawet nie przeprosił tylko poszedł dalej. Widząc porozrrzucane jedzenie zaklęła pod nosem zaczynając je zbierać choć i tak nie nadawały się już do jedzenia.
Chłopak zmarszczył lekko brwi czując nieprzyjemny dla jego nosa zapqch. Rozejrzał się i od razu jego wzrok przykuła drobna, blondwłosa dziewczyna. Wiedział, że była wampirem. Wilkołaki wyczują tych krwiopijców na kilometr.
-Dlaczego uciekasz?!-krzyknął po chwili tak aby go usłyszała.
-Nie bój się! Nie pogryzę cię! Na razie!-dodał rozbawiony i pogłaskał konia po łbie.

Rosemarie;Nathaniel
Dziewczyna uniosła wzrok, a potem powoli pokiwała głową na jego pierwsze pytanie. Kiedy uzbierali już wszystko podniosła się otrzepując sukienkę.
-Nic mi nie jest.-powiedziała łagodnie kierując na niego swój wzrok.
-Dziękuję za pomoc.-mruknęła i delikatnie się uśmiechnęła. Nie wiedziała czemu, ale wyczuwała w nim coś... coś złego.
Nathaniel zaśmiał się na jej słowa i pokręcił głową.
-Kochanie nie możesz mi nic zarzucić bo dziś porządnie się wyszorowałem!-odparł rozbawiony i zerknął na nią.
-Zresztą ty też za ładnie to nie pachniesz! Świeża krew?!-mruknął unosząc brew do góry.

Rosemarie;Nathaniel
Dziewczyna zamrugała parę razy, kiedy chłopak ucałował jej dłoń, a potem spojrzała na niego uważnie.
-Rosemarie.-przedstawiła się i odgarnęła nerwowo włosy. Potem odchrząknęła i lekko przygryzła dolną wargę.
-Powinnam już chyba wracać...-mruknęła lekko ściskając w dłoni koszyk.
Nathaniel zamrugał parę rasy gdy znalazł się na ziemi, a potem podniósł się i zmarszczył brwi.
-Będę sobie mówił jak mi się podoba lalusiu.-odparł omiatając ją spojrzeniem od góry do dołu. Była o wiele niższa od niego.
-Jak masz iść do idź, a nie mi konia straszysz pijawko.-dodał uspokajając zwierzę, które nieco się podburzyło.

Rosemarie;Nathaniel
Uśmiechnęła się delikatnie, a potem powoli pokręciła głową.
-Nie szkodzi. Miło mi było cię poznać Adrienie.-powiedziała odgarniając włosy na bok, a potem skierowała się do siebie do domu. Kiedy tam dotarła rozpakowała zakupy i umyła brudne owoce po czym wzięła koszyk i poszła tym razem do lasu. Musiała uzupełnić zapasy ziół z których przygotowywała wywary na swoje leki.
Chłopak parsknął po czym pokręcił głową.
-Ta polana nie jest niczyją własnością, więc przebywaj sobie na niej ile chcesz.-odparł, a potem podszedł wraz z koniem do niewielkiego stawu z którego zwierzę zaczęło pić.

Rosemarie;Nathaniel
Dziewczyna po nazbieraniu odpowiednich ziół wróciła do domu. Tam przygotowała kilka mikstur, a potem została wezwana do chorego pacjenta. Zabrała więc wszystkie potrzebne rzeczy, a potem ruszyła do pracy. Zajęło jej to wszystko praktycznie całe popołudnie, a do domu zaczęła wracać gdy już słońce zachodziło. Jednak zanim zdążyła dojść do domu poczuła jak z jej nosa kapie krew więc od razu ją otarła. Rozejrzała się i obok niej pojawił się Alexander - stróż prawa miasta, a do tego potężniejszy od niej czarownik.
-Niebezpiecznie jest się włóczyć tak po nocy Rose.-odparł po czym lekko odgarnął jej włosy z szyi i musnął ją wargami dłoń kładąc na jej talii. Brunetka zacisnęła zęby po czym odsunęła się nieco jednak ten mocno ją przytrzymał.
-Gdzie się wybierasz? Mamy układ pamiętasz?-wymruczał.
Chłopak westchnął i zerknął na nią, a potem przeciągnął się czekając aż koń skończy pić.
-Nie musisz być taka chłodna kochanie.-odparł po cjwili rozbawiony.
-Wydaje mi się, że wampiry też mają jakieś uczucia. Czy jednak jesteście zimne jak lód?-zapytał unosząc brwi do góry.

Rosemarie;Nathaniel
Mężczyzna przestał, a potem obejrzał się i zmarszczył brwi.
-To nie twoja sprawa dzieciaku, więc się nie wtrącaj.-odparł machając na niego ręką, którą zaraz włożył pod jej sukienkę. Rose chciała jakoś zaprotestować, ale... Wiedziała, że jeśli to zrobi to Alexander powie kim jest i zostanie spalona na stosie. No bo w końcu nikt jej nie uwierzy jak powie, że mężczyzna też jest czarownikiem. Była w kropce.
Chłopak zaśmiał się pod nosem po czym pokręcił lekko głową.
-Nie gorączkuj się już tak.-odparł rozbawiony, a potem gdy koń skończył się poić wsiadł na niego.
-Złość piękności szkodzi, a szkoda by było takiej ładnej twarzyczki.-mruknął i mrugnął do niej.
-Mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy.-dodał, a potem ruszył galopem do miasta.