Adrien/Olivia

Chłopak pokiwał powoli głową i uśmiechnął się lekko. Ta wiedźma była trochę inna niż wszystkie, które poznał. Nie była taką suką. Ale nie zmieniało to jednak faktu, że Adrien nie przywiązywał się do ludzi innych niż jego siostra. Wiedział, że z jego naturą i wiecznym życiem na pewno nie jest o dobrym pomysłem. Był uprzejmy i dobrze wychowany, dlatego był miły dla ludzi dookoła. Gdy jednak chciał był zimny i oschły.
Olivia wypiła kolejny kieliszek i zerknęła na chłopaka z ukosa.
- Dlaczego tak bardzo cię to interesuje, co? Przecież jestem tylko krwiopijcą - mruknęła niezadowolona marszcząc nos. Nigdy nie lubiła wilków. Śmierdziało od nich gorzej niż od psów, a poza tym byli wścibscy i wsadzali nos w nie swoje sprawy. No i jeden z wilków zabił jej innego brata. To po jego śmierci matka i ojciec zamienili ją w wampira. Adrien urodził się pół-demonem po ojcu - ale ona oraz jej zmarły brat, Harry, byli czarownikami. Po śmierci Harry'ego rodzice uznali, że nie chcą tracić kolejnego dziecka - więc stworzyli nowy gatunek - wampira, ją, Pierwotną.

Adrien/Olivia

Chłopak zamrugał parę razy zaskoczony kiedy poczuł jak dotyka jego dłoni. Zawahał się. Ale zaraz potem uśmiechnął się uprzejmie i skinął głową.
- Oczywiście. Chodź - odparł łagodnie i poprowadził ją na środek parkietu. W tle unosiła się powolna i delikatna melodia. Objął ją więc i zaczął tańczyć.
Olivia przewróciła oczami i westchnęła.
- Przykro mi, bo ja nie lubię mówić o sobie obcym, denerwującym kundlom, więc chyba za wiele się o mnie nie dowiesz - stwierdziła chłodno.

Adrien/Olivia

Zamrugał parę razy, a potem pokręcił lekko głową.
- Nie bierz tego do siebie, wiedźmy to suki. Ale ty nią nie jesteś. To nic osobistego Rose, ja nie ufam większości ludzi dookoła - stwierdził, po czym bardzo delikatnie okręcił ją dookoła.
Blondynka uniosła brew na te jego dobre maniery. Westchnęła i przewróciła oczami.
- Ta, idź już sobie - mruknęła, a kiedy się oddalił dokończyła kolejny kieliszek i już miała odejść od stołu kiedy ojciec znalazł się przy niej i złapał ją za rękę. Spojrzała na niego przestraszona, a on pochylił się jej do ucha.
- Olivio, zachowuj się jak na damę przystało inaczej poniesiesz konsekwencje - mruknął i zaraz potem odszedł zostawiając nieco oszołomioną blondynkę.

Adrien/Olivia

Chłopak zaśmiał się cicho i objął ją nieco mocniej.
- A więc mam rozumieć, że mnie lubisz? - mruknął unosząc brew do góry. Na jej kolejne słowa rozejrzał się ukradkiem i zauważył swojego ojca. Zacisnął zęby i westchnął cicho.
- Mój ojciec. Nie przejmuj się - dodał cicho.
Olivia odetchnęła głęboko, po czym ruszyła porozmawiać z tymi wszystkimi nadętymi gośćmi. Nie chciała znów oberwać od ojca. Chociaż wiedziała, że jeżeli ona i Adrien niedługo nie uciekną, to ojciec ich zadręczy. Byli nieśmiertelni, będzie ich dręczył po wieki.

Adrien/Olivia

Chłopak syknął cicho czując jak ból rozchodzi się po całym jego ciele kiedy Rose wpadła na jego tors, obijając się o jego rany. Mimo to objął ją żeby się nie przewróciła i sam utrzymał na szczęście równowagę.
- N-nie szkodzi - mruknął i delikatnie ustawił ją do pionu.
Olivia spojrzała na tego, kto na nią wpadł, a widząc Nathaniela zacisnęła zęby i odetchnęła głęboko. Nie chciała znów oberwać, więc nie mogła robić awantury - gdyby tylko mogła...
- Następnym razem uważaj jak chodzisz - burknęła.

Adrien/Olivia

Chłopak uśmiechnął się lekko i pokręcił głową.
- Nie moja mała wiedźmo, nic mi nie zrobiłaś. Jak byś mogła, taka kruszyna - mruknął łagodnie, po czym wyprostował się i odetchnął. Ból powoli przechodził więc się trochę odprężył.
Olivia spojrzała na jego dłoń i przewróciła oczami.
- Gdyby damie wypadało odmawiać to bym odmówiła, ale że nie wypada, w taki razie chodź - mruknęła i poszła z nim na parkiet.

Adrien/Olivia

Chłopak nie rozumiał czemu się tak o niego martwi. Westchnął i usiadł przy stoliku, a potem uniósł brew rozbawiony.
- Chcesz żeby się tu dla ciebie rozebrał panienko? - zaśmiał się przyglądając się dziewczynie z rozbawieniem.
Olivia zagryzła dolną wargę i spojrzała mu w oczy.
- Jesteś denerwujący i to mi wystarczy - stwierdziła.
- Czemu ci tak zależy? Przecież traktuję cię okropnie - dodała.