Daniel/Zuzia

Chłopak westchnął i pokręcił głową.
- Dobra, rób co chcesz - mruknął, a potem spojrzał na Mikołaja.
- Ta, w sumie ja też będę się zbierać. Na razie - pożegnał chłopaków, a potem zapłacił za piwo i wyszedł z baru.
Zuzia szybko się jeszcze ogarnęła, a potem wyszła z domu i poszła do pobliskiego parku, gdzie spotkała się z Marcinem. Mało osób wiedziało, z kim dziewczyna się spotyka. W sumie to chyba tylko jej brat, nawet mamie nie powiedziała. Bała się reakcji ludzi, ponieważ Marcin był od niej dużo starszy. Całe siedem lat.

Daniel/Zuzia

Chłopak uśmiechnął się i pokiwał głową.
- Tak, ja też. Czuję, że jestem w tym roku w naprawdę dobrej dyspozycji - przyznał wesoło.
- Wiesz... Mam nadzieję, że podczas tych zawodów będę miał szanse nawiązać współpracę z jakiś klubem juniorskim. Chciałbym już zacząć grać zupełnie na poważnie- dodał.
Dziewczyna poszła z Marcinem na spacer, a potem pojechali do niego i trochę razem posiedzieli. Chłopak studiował na wydziale prawa, ale od jakiegoś już czasu pracował w kancelarii swojego ojca. Poznała go przypadkiem, na wakacjach w Gdynii, a okazało się, że mieszkają oboje w Krakowie. Na początku myślał, że Zuzia jest trochę starsza, ale nie przeszkadzało mu to, że chodziła do liceum.
W końcu Marcin odwiózł ją do domu, a dziewczyna poszła wziąć prysznic, spakowała się na jutro i położyła.

Daniel/Zuzia

Chłopak uśmiechnął się i poklepał kumpla po ramieniu.
- Mam nadzieję, że nam wszystkim się uda - odparł wesoło.
- Dobra, lecę do siebie. Do jutra - dodał i skręcił w swoją ulicę. Parę chwil potem był już w domu. Wziął szybki prysznic, a potem sprawdził czy Zuzia już wróciła. Dziewczyna już spała, więc zgasił w jej pokoju lampkę i poszedł do siebie. Także opadł na łóżko, zamknął oczy i szybko usnął.

Daniel/Zuzia

Chłopak wstał z samego rana, jak zawsze. Poszedł szybko pod prysznic, a potem założył jeansy i zwykły, biały T-shirt. Kiedy wychodził z łazienki spotkał na korytarzu ledwo przytomną i zaspaną Zuzię. Zaśmiał się tylko i poszedł do kuchni, gdzie zajął się śniadaniem.
Dziewczyna jak zawsze miała problem ze wstaniem, ale w końcu udało jej się podnieść z łóżka i podreptała do łazienki, ignorując Daniela na korytarzu.
Zamknęła się w pomieszczeniu i wzięła prysznic. Potem ubrała czarną spódniczkę i czarno-białą koszulkę z logiem Linkin Park. Na nogi włożyła białe martensy i czarne rajstopy. Umalowała się i uczesała, a kiedy była gotowa, wyszła z łazienki i poszła do kuchni. Z Danielem zjedli śniadanie, wzięli swoje rzeczy i pojechali do szkoły.

Daniel/Zuzia

Kiedy dotarli do szkoły, Daniel pożegnał siostrę i poszedł do odpowiedniej sali. Mieli zaczynać matematyką, co jakoś mocno go nie cieszyło, ale nie było tragedii. Nie lubił tego przedmiotu, ale jakoś sobie z nim radził.
Zuzia za to miała teraz polski, więc była rozradowana. Uwielbiała swój ojczysty język i lekcje prowadzone przez panią Sawicką. Co prawda kobieta była dosyć wymagająca, miała nieco złośliwe poczucie humoru i cisnęła tych, którzy się lenili i próbowali jej podskakiwać, ale własnie takie nauczycielki uwielbiała Zuzia.

Daniel/Zuzia

Chłopak na matematyce zupełnie odpłynął. Myślał już o najbliższym meczu i tym, żeby wypaść jak najlepiej. Granie wyczynowo w siatkówkę było jego największym marzeniem. Czy to przez to, że jego ojciec nim był? Trochę na pewno, w końcu od małego z nimi grywał. Ale Daniel na pewno nie mógł powiedzieć, że chciał być taki jak ojciec. Wręcz przeciwnie, chciał być zupełnie inny. Jego ojciec szybko się poddał. On nie zamierzał. Przez te jego przemyślenia nie zauważył, że nauczycielka prosi go o odpowiedź, a gdy został uświadomiony, to nie znał odpowiedzi. Uratował go jednak dzwonek.
U Zuzi lekcja przebiegła dużo lepiej. Omawiali wiersz Pawlikowskiej-Jasnorzewskie, której twórczość Zuzia bardzo lubiła i ceniła. W końcu jednak zajęcia się skończyły, a dziewczyna wyszła z klasy i skierowała się w stronę sali gimnastycznej. Teraz w-f, który w gruncie rzeczy nie był znowu taki zły, chociaż przy większości gier zespołowych była tratowana jak tylko się dało przez swój niski wzrost.

Daniel/Zuzia

Nadszedł w końcu w-f, więc razem z kolegą z klasy zeszli na dół i weszli do męskiej szatni. Dan przebrał się szybko w dresowe spodnie i białą koszulkę, a potem wyszedł na sale. Wziął piłkę i zaczął ją sobie odbijać od ściany, czekając na rozpoczęcie lekcji.
Zuzia przebrała się w spodenki i koszulkę, a obcasy zmieniła na trampki, po czym związała jeszcze włosy i wyszła z szatni. Rozejrzała się po sali, ale nie było jeszcze nauczyciela, więc przysiadła na ławce.

Daniel/Zuzia

Chłopak uśmiechnął się na widok kumpla.
- Siemasz. Nic nowego od wczoraj - odparł rozbawiony - Matematyca prawie na mnie nawrzeszczała, ale uratował mnie dzwonek - dodał.
Zuzia podniosła wzrok i uśmiechnęła się do Gabrieli.
- Cześć. Pewnie, siadaj - odparła i poklepała miejsce obok.
- Co tam, jak te rany? - zapytała.