Lena/Oliver

Dziewczyna uniosła brwi i pokręciła głową.
- Wiem, że Arka ssie, ale nawet jakbyśmy próbowali, myślę, że nie poradzimy sobie tutaj na stałe. Więc lepiej tego nie zdejmuj - odparła, a gdy pokazał na grzyby, kucnęła obok i dokładnie je obejrzała.
- Zdaje mi się, że tak. O ile dobrze pamiętam z zajęć z umiejętności ziemskich - odparła.
Oliver i Jackson przemierzali las, ale nic więcej nie znaleźli, więc ruszyli w drogę powrotną. Gdy byli już niedaleko, Oliver potknął się o coś. Utrzymał równowagę, a gdy spojrzał w dół, zobaczył metalową klapę.
- Bunkier? - zapytał jego towarzysz. Oliver uśmiechnął się i pokiwał głową, po czym już chciał otworzyć klapę, gdy usłyszał krzyki z obozu. Zmarszczył brwi i westchnął.
- Idźmy tam. Tym zajmiemy się później. Nie mów nikomu na razie - rzucił, po czym pobiegli do obozu. Chłopak zobaczył zakrwawioną dziewczynę i kłócącą się Ariel i jakiegoś chłopaka.
- Ej! Uspokójcie się oboje! Trzeba jej pomóc - krzyknął i ukucnął obok dziewczyny. Spojrzał na jej nogę i się skrzywił. - Czy ktoś wie, gdzie jest laska, która opatrywała dziewczynę w kapsule? - rozejrzał się po zaniepokojonych twarzach ludzi.

Lena/Oliver

Dziewczyna pokiwała głową i rozejrzała się.
- Powoli się ściemnia, więc lepiej tak. W nocy można się zgubić - odparła i ruszyli w stronę obozu. Oliver westchnął i skinął do Ariel w podziękowaniu, po czym wstał i spojrzał na całą resztę.
- Koniec przedstawienia - warknął.
- Nie będziemy jej słuchać, ona...
- Ogarnij się, Gabe. Nie obchodzi mnie czy masz problem z tą laską czy nie, możesz sobie na nią warczeć ile chcesz, ale niech to nie utrudnia nam przeżycia - odparł. Chłopak westchnął, ale odpuścił i odszedł. Ludzie zaczęli się zbierać i magazynować zapasy, które znaleźli, a także wzięli się za rozstawianie namiotów, rozpalanie ogniska i budowanie ogrodzenia. W końcu Oliver zauważył znajomą postać, wychodzącą z lasu. Poderwał się i podbiegł do niej.
- Hej...
- Lena - dziewczyna dokończyła za chłopaka i spojrzała na niego zdziwiona jego niepokojem.
- Lena. Ja jestem Oliver i potrzebujemy pomocy. Byliśmy nad strumieniem i dziewczynę zaatakował krokodyl, ma poharataną nogę, a ty chyba się na tym znasz... - wytłumaczył. Brązowowłosa spojrzała na niego nieco wystraszona, ale szybko pokiwała głową.
- Jasne. Odnieście to do kapsuły, a ja się nią zajmę - wręczyła Oliverowi i Alecowi zebrane zapasy i poszła do owej pokrzywdzonej.

Lena/Oliver

Uklękła obok zranionej dziewczyny i powoli odchyliła prowizoryczny opatrunek, po czym zaczęła oglądać ranę. Usłyszała dziewczęcy głos, więc lekko uniosła głowę.
- Na szczęście nie wdało się zakażenie, ale będę musiała zszyć ranę - odparła. Dziewczyna wyglądała na lekko przerażoną, ale pokiwała głową. - Pomożesz mi? W apteczce powinna być igła i nić - zwróciła się do Ariel, uciskając cały czas krwawiącą ranę.
Oliver pokiwał głowa, odkładając zapasy we właściwe miejsca.
- Tak, niektórzy zdecydowali się wykąpać i nagle zaatakował tę dziewczynę. Na szczęście tylko ją i wszyscy żyją. - odparł. - Dwugłowego? - zdziwił się, ale potem doszedł do wniosku, że to nie powinno go dziwić. Mutacje pewnie były tu normą.
- Tak czy siak, dobrze, że są zwierzęta. Można polować - westchnął.

Lena/Oliver

Dziewczyna przyjęła igłę i nitkę, a potem poleciła rannej złapać się czegoś mocno i zaczęła zszywać ranę. Słyszała jak dziewczyna wciąga powietrze, ale nie pisnęła ani się nie ruszyła, za co Lena była jej bardzo wdzięczna. Usłyszała pytanie Ariel, więc odpowiedziała, nie odrywając wzroku od tego co robiła.
- Szesnaście. A ty? - odparła po chwili, wbijając się znów igłą w skórę.
Oliver także wyszedł za kapsuły i rozejrzał się.
- Coś da się załatwić. Chociaż najlepsza byłaby broń palna, ale tego nie raczyli nam dać - mruknął, krzyżując ręce na piersi. Widząc zaczynającą się imprezę, uśmiechnął się pod nosem.
- Mimo tych trudności... Dobrze być wolnym - dodał.

Lena/Oliver

Dziewczyna skończyła szyć, a potem obmyła ranę wodą utlenioną, a potem zawinęła to w bandaż. Dziewczyna podziękowała i z pomocą swojego kolegi odeszła w stronę ogniska. Uprzednio Lena poleciła jej jeszcze odpoczywać, a potem zabrała się za czyszczenie rąk z krwi.
- Ciężko, ale nie przez samo Odosobnienie. Tam dało się żyć. Ciężko przeżywałam to co zrobiłam i w jakich okolicznościach. Ale potem przywykłam do tego i do myśli, że czeka nas śmierć - wzruszyła ramionami. - Ale jesteśmy tutaj i trzeba to wykorzystać - dodała i posłała jej lekki uśmiech, po czym odłożyła szmatkę i skierowała się w stronę ogniska.
Oliver roześmiał się i pokiwał głową.
- Mówią, że im starszy tym lepszy - odparł z rozbawieniem, a potem podszedł do źródła alkoholu. Zabrał jedną butelkę i przysiadł przy ognisku.

Lena/Oliver

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i przyjęła butelkę, a potem spojrzała na płonący ogień.
- Mam szczerą nadzieję, że nie będą sobie robić krzywdy zbyt często, bo zszywanie ran to nie jest moje ulubione zajęcie - przyznała z rozbawieniem, po czym upiła łyk piwa, krzywiąc się przy tym lekko.
Oliver krążył między nastolatkami, rozmawiał z nimi i żartował. Jasne, że wiedział, jak duża odpowiedzialność na nich teraz ciążyło i jak trudno im będzie, ale był zdania, że powinni też wyluzować i trochę się pobawić. W końcu Arka mogła tu przylecieć w każdej chwili, a wtedy zabawa się skończy. Zauważył samotnie siedzącą Ariel, więc podszedł do niej i stanął nad nią.
- Powinnaś trochę się wyluzować - rzucił, posyłając jej półuśmiech.

Lena/Oliver

Dziewczyna zaśmiała się tylko i upiła kolejny łyk.
- I tak cud, że się trafiłam. I że w moim mieszkaniu nie było innych książek niż medyczne, a matka nie miała co ze mną zrobić, więc zabierała mnie do szpitala. - odparła. Na jego kolejne słowa westchnęła i pokiwała głową.
- Wierzę, że tak będzie - dodała.
Oliver pokręcił głową i uśmiechnął się swoim firmowym ironicznym uśmieszkiem.
- Hej, relaks, księżniczko. Nie będę się zataczał po jednym piwie. Daj się ludziom bawić, świętują, że mogą w końcu żyć jak normalni ludzie. - odparł, po czym westchnął. - Właściwie, że w ogóle mogą żyć - dodał. Chwilę jej się przyglądał, a potem odwrócił się i wrócił do bawiących się nastolatków. Nagle jedna z dziewczyn, miała na imię Carrie, zaproponowała grę w butelkę i zaczęła szukać kandydatów. Oliver zgodził się, bo uznał, że w sumie może być zabawnie.